تبیین هنر در اندیشۀ ابن عربی، بر اساس نظریه قلب و مظهریت جامع انسان

هرچند مسئلۀ هنر، نه به شکل امروزی برای اب نعربی مطرح بوده است و نه اساساً درکانون اندیشۀ او قرار داشته، اما می توان از بح ثهای وجودشناختی و انسا نشناختی او مبانیمنسجمی را در این خصوص به دست آورد و مسائل دنیای امروز هنر را در افقی تازه مشاهدهکرد. مسائلی ازای ندست که هنر به چه معناست و یا چه فاید های بر آن مترتب است، اگرچهبه صراحت در آثار ابن عربی مطرح نیست و بحث مستقلی از آ نها در مکتوبات حجیم شیخاکبر وجود ندارد، اما م یتوان از رهگذر خوانشی معطوف به اکنون و آینده از مبانی نظری ابنعربی و بسط منطقی آ نها، خطوط اصلی نگاه او به این امور را دریافت. در این مقاله قصدداریم تا با استفاده از نظریۀ تجلی و مظهریت عالم امکان برای حضرت حق، چیستی هنر وفایدۀ مترتب بر آن را تبیین کرده و سرفص لهای بنیادین نگاه محیی الدین به هنر را تا حدودیروشن سازیم. ازای نرو، ابتدا سه حیث متفاوت انسان در نظریۀ تجلی را بررسی کرده و سپس باتبیین مفاهیم اساسی انسا نشناسی اب نعربی نظیر مقام قلب و جامعیت وجودی انسان، شأنخیالی هنر به مثابۀ مظهری جامع را نشان م یدهیم.